Το τεστ του υπεριώδους φθορισμού στηρίζεται στο γεγονός ότι κατά τον χρόνο δημιουργίας των μικρορωγμών δεν παρατηρούνται φαινόμενα φθορισμού στην ενθυλάκωση.

Μέσα, όμως, στους πρώτους μήνες σε εξωτερικούς χώρους, το πολυμερές αλλάζει λόγω της επίδρασης διαφόρων κλιματολογικών παραγόντων (ιδιαίτερα της ακτινοβολίας) και των συνθηκών λειτουργίας με τέτοιο τρόπο ώστε σε ολόκληρο το ανώτερο στρώμα της φωτοβολταϊκής μονάδας να δημιουργείται φθορισμός υπό την επίδραση υπεριώδους ακτινοβολίας.

Καθώς όμως η υγρασία και το οξυγόνο μπορούν να διεισδύσουν στις κυψέλες μέσω του πολυμερούς οπίσθιου φύλλου, ο φθορισμός απομειώνεται.

Με την πάροδο του χρόνου έκθεσης, αυξάνεται η περιοχή του εγκλεισμού του οξυγόνου, με αποτέλεσμα οι περίμετροι γύρω από τα φωτοβολταϊκά κύτταρα να είναι “σκοτεινοί” κατά την έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία, επειδή ο επαγόμενος φθορισμός στο πολυμερές καταστέλλεται ταχέως από τα υπάρχοντα μόρια οξυγόνου.

Έτσι, χρησιμοποιώντας συνδυαστικά τα τεστ ηλεκτροφωταύγειας και υπεριώδους φθορισμού μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα για τον χρόνο δημιουργίας των μικρο-ρωγμών.

Το τεστ του υπεριώδους φθορισμού πραγματοποιείται με χρήση του Smart UV Light.